Onlangs was ik op een familiefeest met neven en nichten, ooms en tantes die elkaar zelden spreken. Mijn ene broer en zijn vriendin vertelden aan hen hun verhaal dat ze deze zomer gaan vertrekken. De caravan is aangeschaft, de voorbereidingen worden gedaan. Ze gaan op zoek naar hun droomplek om te gaan wonen ergens in Frankrijk. Ze laten alle “zekerheid’ achter en gaan voor het onbekende, hun hartenwens en het leven waar ze van dromen. Mijn andere broer en zijn vrouw vertellen hun soortgelijke plannen. De huur is opgezegd, de banen afgesloten en ook zij vertrekken in Augustus op zoek naar hun droomplek ergens in het buitenland. In de buurt van de zee en ergens onder de zon. Beide willen ze naar een plek waar zij grotendeels zelfvoorzienend kunnen gaan leven. Een simpeler leven, waarin liefde centraal staan. Voor elkaar, voor de natuur, voor wat zij in de wereld brengen aan werk en de mensen om hen heen. Wanneer één van de familieleden naar huis gaat en afscheid komt nemen wenst ze hen succes en veel plezier. Ze sluit af met; “tja, sommige mensen gaan hun droom achterna en anderen gaan morgen gewoon weer naar hun werk!” Oef.. Ja.. dat is hoe het is voor velen. Niks mis mee, als dat werk je droom is.
De weerstand die je voelt als je uit je comfortzone stapt
De plannen van mijn broers deel ik afgelopen weekend met een vriendin met wie ik weer eens bijklets en zij zegt dat het voor sommigen zoveel makkelijker lijkt om zo’n sprong te maken. Maar is dat zo? Iedereen komt dezelfde ongemakken, weerstand, onzekerheid en twijfel tegen. Het oude vertrouwde opzeggen en afsluiten in ruil voor het totale onbekende en on-zekere roept een berg van emoties op. Het is alleen aan jezelf de keuze of je ze jouw koers laat bepalen. Ze hebben ooit een functie gehad om je veilig te houden. Maar die veiligheid is vaak in het heden niet meer dan een vorm van schijnveiligheid. Ze houden je waar je bent, dromen blijven dromen en de realiteit blijft je onveranderde dagelijkse leven.
Anders durven zijn
Ik heb veel bewondering voor mijn broers. Ons hele gezin eigenlijk, we zijn allemaal een beetje anders. Iedereen trekt zijn eigen plan, zo heeft mijn ene broer jarenlang de wereld rondgereisd met niet meer dan een rugzakje en de ander leefde lange tijd onafhankelijk door een pro te zijn in poker. Niks geen standaard route zoals het hoort. Ook ikzelf verzet me lichtjes tegen het geijkte pad. Zo’n voorgeschreven paadje dat we getracht worden te lopen.. School – werk – huisje boompje beestje – kindjes – werk – pensioen.. Wiens leven is het nou eigenlijk? Kopiëren en plakken is weinig enerverend en inspirerend. Ervaren, ontdekken en creëren geeft levenslust, levenskracht, energie, zin en creatiekracht. Zelf ontdekken, zelf doen en zelf ervaren wat je pad is. Lekker tegen de stroom in, lekker authentiek en lekker onafhankelijk. Volgens mij willen we dat stiekem allemaal. En zijn we ook niet het meest aangetrokken tot bijzondere, authentieke mensen die iets ‘anders’ doen dan de rest? Zijn de unieke verhalen niet het mooist en meest inspirerend?
Hoe maak je je dromen waar?
De basis ligt hem in het verbinden met je hart, voelen wat je diepste wensen en verlangens zijn. De dromen die je ergens op zolder hebt liggen tevoorschijn halen. Iedereen heeft ze. Ik ben nu 34, heb vanaf m’n 20e mijn eigen zaak gerund, gewoon op gevoel en ik deed wat ik leuk vond, waar mijn hart van opbloeide. Destijds zat er ook nog een stukje bewijsdrang in mij wat eigenlijk de joy door de tijd heen begon te verzwaren. Zonde. Maar niet raar. Dat is toch de wereld waarin we leven, die doordrenkt is met materie en succes najagen, meedraaien in de maatschappelijke molen, jezelf bewijzen en zekerheid creëren op basis van financiën en materiële waarde. Het heeft soms even tijd nodig om daarvan los te weken. Maar nu met wat levensjaren erbij realiseer ik me des te meer hoe mega snel de tijd voorbij gaat, waardoor het belang van je hart volgen, écht gelukkig zijn met je leven en de manier waarop je het invult, nog zoveel duidelijker en belangrijker wordt. De mensen met wie je je omringd en met wie je omgaat, het ‘werk’ dat je doet, de vrienden die je hebt, de banden met familie en de mensen van wie je houdt, de dingen, mensen en activiteiten waaraan je je tijd spendeert..
Kiezen voor je droomleven
Het is elke dag een keuze. Een keuze die bepalend is voor hoe je op zondag terugkijkt op de week, hoe je in December terugkijkt op een jaar, hoe je aan het eind van je leven terugkijkt op jouw levensloop en of je terugkijkt met een gevoel van dankbaarheid en genot of spijt en verdriet. Het is een keuze die je iedere ochtend opnieuw maakt en die bepaald met welk gevoel je ‘s avonds weer naar bed gaat.
Hoe voldaan voel je je? Hoeveel liefde ervaar je? Hoeveel liefde stroomt er door je hart, je hoofd, gedachten en je lichaam? Hoe dankbaar ben je voor deze dag, de momenten die je hebt ervaren en de mensen met wie je deze dag bent geweest? Heb je genoten? Heb je gevoeld? Ben je aanwezig geweest? Of was het één van de vele dagen die monotoon voorbij is gekabbeld of geraasd? Was je energiek en levenslustig? Heb je nu alweer zin in morgen? Werd je echt blij van waar je mee bezig was? Waar droom je nu écht van?
Ik hoop dat het een dag vol liefde was, vol genot, plezier, aanwezigheid en emoties.. want ja.. ook die horen erbij! Vrees ze vooral niet, dat zou je in de comfortzone houden en soms.. is het daarbuiten net wat leuker.
Liefs, F