Projecten, groot of klein, omslachtig en nieuw of simpel en bekend. Soms begin ik er easy peasy aan, soms stel ik het bewust of onbewust uit. Voor sommige projecten of ideeën is dat helemaal oké. Die mogen eerst nog verder rijpen, daarvan weet ik, dit komt nog, daarvan is alleen nog het zaadje gepland en ik mag het nog tijd geven, water en voeding. Andere dingen liggen al een tijdje te wachten, klaar om geoogst te worden, die hoef ik enkel op te pakken en af te maken.
Ha, afmaken, iets waar ik het laatst met een vriend nog over had. Ik hou niet zo van de langdurende afwerk- en afmaakdetails nadat het meeste en grootste werk al gedaan is. Zo liggen er in mijn huis waarin ik al drie jaar woon nog steeds geen plinten. Weet je, wat is het punt? De vloer ligt er in en doet zijn werk. Die plinten tja… na even zie je ze niet meer, of ze er nou wel of niet zijn en ze voegen enkel voor het zicht iets toe. Ik hou niet van tijdsverspilling, zoals ook al even leesbaar was in de blog over Dungeons en Dragons waar ik na -geen-tijd-verspillen-aan-ellenlang-overleg- ineens op met modder doordrongen soppende sokjes verder moest.
Maar goed, die plinten zeuren ook niet aan mijn hoofd. Die staan gewoon in de hoek te chillen. Prima. Maar andere dingen die ik uitstel spelen met enige regelmaat door mijn hoofd. “Oja, daar wilde ik nog iets mee doen”. Die dingen zijn voornamelijk creatieve dingen, projecten waar ik een keer inspiratie voor kreeg en die ik opgeschreven heb om later uit te werken. Of projecten waar ik een deel van heb uitgevoerd maar die ik nog niet helemaal heb afgemaakt, ook al weet ik nog niet precies wat dat ‘af’ betekent of hoe het eruit mag zien. Vooral die projecten waarvan ik een idee heb, een vaag idee, maar niet precies weet hoe ik het verder vorm wil geven, die hebben de neiging om langer op de plank te blijven liggen dan nodig.
Expressie VS Depressie
Dan kun je denken; boeiend, het is maar een creatief zelf bedacht project waar niemand om heeft gevraagd of vanaf weet. Maar creativiteit en inspiratie zijn een hele krachtige bron van energie en die wil door je heen stromen. Het is een energie die niet voor niets in je opkomt en als je het laat stromen, voorziet het je van motivatie, passie, levenslust en kracht; Creatiekracht. Je creativiteit uiten en vormgeven is een vorm van expressie die je voorziet van een krachtige stroom levenslust en levensenergie. Het tegenhouden, opkroppen of negeren ervan zorgt ervoor dat die oh zo krachtige energie naar binnen slaat. (Expressie – Depressie zijn elkaars antoniem!) Het wil eruit, maar kan er niet uit en gaat woekeren. Alsof je een héél vrolijk, speels en energiek kind dwingt om op een stoel te gaan zitten en daar uren, dagen, weken moet blijven zitten. Het wil spelen, dansen, zingen en dingen maken, maar het mag het niet. Het moet blijven zitten. Hij/zij gaat zeuren, jengelen, wordt ‘lastig’, druk, een tikkend tijdbommetje dat ieder moment kan ontploffen of het wordt stoïcijns, vlak, passief en neerslachtig.
De energie die door je heen wil stromen maar wordt gestopt. Door dingen uit te stellen, creatieve dingen bijvoorbeeld, die al een tijd in je hoofd zitten maar nog geen daglicht hebben gezien, blokkeer je onbewust een stuk levensenergie. Zoals ik ook schreef in deze blog, is creatieve energie en inspiratie een krachtige en scheppende energie die geuit wil worden. Eenmaal geuit geeft het richting, sturing en nieuwe inspiratie en vormt het als vanzelf een nieuwe, nog krachtigere bron energie die weer motiveert en inspireert om het volgende vorm te gaan geven. We zijn scheppers en om in de flow te blijven en lekker in ons vel te zitten hebben we het nodig de inspiratie die tot ons komt handen en voeten te geven.
Doen wat je wilt doen
Waarbij het niet om de uitkomst gaat, niet om de perfectie van het eindproduct, niet om de waardering, het aanzien of welke ego strelende materie of reactie er ook op volgt, maar om het doen. Het maken, het vormgeven, het in de flow zijn, het geïnspireerd en gemotiveerd zijn, het creatief en in het moment zijn. Het doen van hetgeen dat gedaan wíl worden in plaats van enkel dat wat gedaan móet worden. Wat tegelijk een proces is van oordelen loslaten over wie je bent en wat je doet, oordeelloos leren spreken, denken, creëren, schrijven en maken..
Het proces van het loslaten van (zelf-)kritiek, zelfafwijzing en het denken in `goed en slecht´, het doorbreken van beperkende overtuigingen als “beter steek je niet je hoofd boven het maaiveld uit” of “doe maar normaal dan doe je gek genoeg“. Creativiteit vaart niet wel bij kritiek, oordelen en beperkende overtuigingen. Creativiteit gaat stukken beter op; Ik begin gewoon en zie wel waar het me brengt.
En.. is dat niet het hele ding van mens zijn?
Dat ene project dat keer op keer is uitgesteld, in de hoek is gegooid, op zolder ligt of verstopt achter een enorme reeks aan overtuigingen, of bedolven onder angst… Haal het eens tevoorschijn en kijk er eens met zachte ogen naar, wat heeft het van je nodig waardoor het weer tot leven kan komen?
Liefs,
