Er vloog vanmorgen een gedachte naar binnen; “Er zijn ook mensen die vinden dat Beyonce geen goede zangeres is”. Als je denkt iets niet te kunnen, als je denkt dat je ergens niet goed genoeg in of voor bent, als je denkt dat niemand zit te wachten op wat jij te zeggen of maken hebt, realiseer je dan; er zijn ook mensen die Beyoncé een slechte zangeres vinden, Michael Jackson maar rare muziek vonden maken (ik ben er zelf ook geen fan van) een Jan des Bouvrie stijl lelijk vinden, (ook mee eens overigens) de schilderijen van da Vinci afzichtelijk, de mode van Coco Chanel, Dior of Versace geen gezicht en de muziek van Bach geen gehoor…
Allemaal toch aardige ‘namen’ in ieders vak, maar toch is er over niemand een unanieme mening, wat voor hen geen reden is of is geweest om te stoppen met wat ze doen. En toch kunnen we denken dat als we zelf iets willen maken, het ieders goedkeuring zou moeten krijgen en geen enkele kritiek moet uitlokken. Wanneer we zelf iets willen doen, creëren, opzetten of uitspreken moet het bewust of onbewust aan de meest absurde en strenge -door ons zelf gestelde eisen- voldoen. Wat bewust of onbewust vaak een aangestuurd plan is, dat dient als poging om iedere vorm van kritiek of afwijzing uit te sluiten, de goedkeuring of waardering van ieder mens te krijgen en de kans op falen tot het minimum terug te dringen. Een best destructieve aanpak voor alle mooie ideeën en creaties die er uit je handen willen komen.
Worden wie je wilt zijn
Ik las even terug het boek ‘een ongewoon gesprek met God’, waarin ‘God’ staat voor het allesomvattende, het universum, God, Boeddha, de bron of welke naam maar passend is. Soms zijn er ook gewoon geen woorden te kiezen die de omvang van iets bevatten. Eén van de grootste boodschappen van dit boek is, dat wij als mens zelf de schepper zijn van ons leven en de ervaring ervan.
Ik ben er zelf wel fan van om soms de term ‘ontdekken’ te gebruiken, als in; het leven is een ontdekkingsreis. Ik zie mezelf als een Dora de Explorer door de wereld bewegen en stap voor stap nieuwe wegen ontdekken die de oude doen verbleken en wegvagen. In die zin is er inderdaad een facet van het leven gewijd aan het ontdekken, aan stappen zetten, iets ondernemen en ontdekken waar het je brengt en wat het je vervolgens laat ervaren. Maar een deel van “ontdekken” lijkt te suggereren dat je enkel kunt ondergaan wat het leven voor je in petto heeft, zonder dat je er een scheppende, sturende en verantwoordelijke rol in hebt.
En daar komt het boek om de hoek dat zegt;
“Het leven is geen ontdekkingsreis, maar een scheppingsproces.”
En I love that.
Als je nadenkt over de dingen die je graag wilt, gaat het vaak niet om dat eindstation of het hebben van iets, maar om het gevoel dat die versie van jezelf heeft wanneer datgene is behaald. Bijvoorbeeld het gevoel van vrijheid. Het gaat om het willen zijn van die versie van jezelf die de dingen doet die je heel graag wilt doen. Het willen zijn van diegene die schept en creëert waarnaar zij verlangt. Het willen zijn van een versie van jezelf, die niet afwacht, haar eigen ideeën om zeep ‘denkt’ en uitstelt of zich tegen laat houden door welke angst dan ook, maar het zijn van de schepper die zijn of haar ideeën waarmaakt.
Het gevoel hebben dat je vastzit, veel nadenken en in je hoofd zitten, weinig energie, puf, zin, of levenslust ervaren zijn signalen van een geblokkeerde en opgesloten energie. Het kunnen vastgezette emoties zijn, trauma’s, maar ook een hele andere specifieke energie. De creatieve energie, de creatie-energie die wil maken, vorm geven.. SCHEPPEN! Een aantal jaar geleden realiseerde ik mij dat het tegenovergestelde van expressie, depressie is. Depressie of neerslachtigheid kan ontstaan wanneer er een stroom van energie door je heen gaat die geuit wil worden, hetzij in woorden, hetzij in handelingen, maar wanneer je die stroomt tegenhoudt en niet tot uiting laat komen. De energie slaat naar binnen waar het gaat woekeren. In plaats van het vóór je te laten werken gaat het dan tegen je werken. Het uit zich in zinloosheid, futloosheid, (ongezond) blijven eten/snacken om je voldaan te voelen, onzekerheid, verdoving door te drinken, series te kijken, spullen te kopen of wat dan ook.. Het haalt je uit het moment, het haalt je uit de flow en zet je op een zijspoor.
Perfectie loslaten
In ons maatschappelijke systeem hebben we veelal geleerd dat dingen nuttig moeten zijn en “ergens goed voor”, productief en vooral ook mooi, perfect en zoals het hoort. We krijgen vanaf hele jonge leeftijd al cijfers voor alles wat we doen. Dingen zijn goed of fout, zwart of wit. Wat nou als je dat loslaat, als dat wat je wilt doen of maken gewoon gemaakt mag worden omdat je daar zin in hebt, zonder doel of juist met als enige doel; gewoon omdat je het wilt maken. Gewoon omdat die scheppende energie die door je heen stroomt bedoeld is om tot uiting te komen.
Het hoeft niet perfect, het hoeft niet logisch of ergens goed voor te zijn, er hoeft geen verwachting te zijn wat het je zal -of moet- gaan brengen. Het hoeft niet in ieders boekje te passen, het hoeft geen cijfer of beoordeling te krijgen en zelfs niemand hoeft het ermee eens te zijn. Het wil gewoon gemaakt, gezegd, geschreven of gedaan worden. Allereerst voor jezelf en mocht het naar buiten willen om publiek, kijkers, bezoekers, lezers, luisteraars of anderszins geïnteresseerden te vinden, dan zal je ook daar een weg voor vinden en precies de juiste mensen aantrekken.
Expressie dus.. en lekker scheppen.
Liefs,
