Gister reed ik naar huis na een meeting over het geven van yogalessen op weer een nieuwe toffe plek. In mijn gedachten ontstond ineens de vraag; Wat zijn eigenlijk de wortels van dit nieuwe pad waarop ik loop? Niet alleen de yogalessen, maar ook het programma waar ik non stop aan bouw, denk, nieuwe dingen voor leer, bestudeer, eigen maak en mezelf voor aan het ontwikkelen ben? Waar komt die motivatie vandaan? Wat maakt dat het voor mij voelt als de way to go?
Hoe weet je wat je wilt?
Een andere gedachte die ergens deze week in mijn hoofd schoot komt weer omhoog. De gedachte gaat 6 jaar terug in de tijd, het moment dat ik kennis maakte met Haptonomie. Een lichaamsgerichte therapie dat voor mij als een geschenk uit de hemel kwam. Ik was destijds al een tijdje gestopt met de salon, ging door een break up die als een soort stroop aan me bleef plakken die ik niet van me afgepoetst kreeg. Ik had een tijdje ‘voor mezelf genomen’, wat uiteindelijk een enorme nieuwe reset en herstart betekende van een totaal ander leven. Maar destijds had ik daar nog geen idee van. Ik zat ‘vast’, had geen idee wat ik wilde, waar ik heen wilde, wat ik wilde doen, wat goed voelde, wie ik eigenlijk was zonder een hokje van ‘vriendin van’, ‘zusje van’, ‘dochter van’ of ‘die van die salon’. Ik was zoekende naar mijn identiteit, mijn EIGEN identiteit en niet zo eentje die ‘hoort volgens het boekje’. Ik was zoekende naar mijn weg in het leven, naar mijn interesses, inspiratie en motivatie. Ik was zoekende naar mezelf, wat nou precies de bedoeling was en wat ik hier kwam doen en… wat ik hier WILDE doen. Minstens zo belangrijk. Herken je die zoektocht?
De signalen van je lichaam herkennen
In dit moment, 6 jaar later kan ik terugkijkend zeggen dat ik destijds, door een overload aan overlevingsstrategieën was verleerd (en/of had ik nooit geleerd) om simpelweg: te voelen. Wat de basis was voor een heleboel leed in en om mij heen. Het contact met mijn lichaam was grotendeels weg, en dan bedoel ik vooral met het “subtiele lichaam”, dat je de verfijnde gevoelens en signalen geeft die je iets willen zeggen. Die signalen die je laten voelen of iets goed is voor JOU, waardoor je weet wat je wilt en niet wilt. Signalen die je grenzen zichtbaar en voelbaar maken. Signalen die je richting geven, aanwijzingen en je vaak vooraf al laten weten: ‘hmm misschien is dit wel/niet zo goed idee’.
De signalen van je lichaam:
- die aangeven dat iemand over je grens gaat
- die aangeven dat een keus die je maakt eigenlijk volledig tegen je gevoel ingaat
- die je vertellen dat je ruimte nodig hebt
- dat je op het verkeerde pad zit
- dat wat je doet niet goed voor je is
- dat wat je doet niet bij je past
- die duidelijk willen maken dat met WIE je bent ongezond voor je is
- dat degene om je heen je eigenlijk stress, onrust en spanning bezorgen
- dat je eigenlijk helemaal niet jezelf kunt zijn in je huis/relatie/bij de mensen met wie je omgaat
- die je hebt geleerd te negeren en die het triggeren om “gewoon nog even door te doen”, “je tanden op elkaar te zetten” of het gevoel dat je “gewoon geen keus hebt’.
- die je niet meer waarneemt omdat je je aanpast en daarmee van jezelf verwijderd geraakt bent
- die je duidelijk maken… of je wel of niet gelukkig bent. Wat je, als dit niet zo is, misschien wel niet wilt of kunt toegeven, voelen of toelaten.
Die subtiele signalen zijn zo rete belangrijk en om ze waar te kunnen nemen is een goed contact, ofwel bewustzijn van je lichaam de basis. Zowel het fysieke, emotionele, energetische en mentale lichaam.
Hoe weet je iets zeker
Die delen in jezelf zorgen voor een weten vanuit voelen en afstemmen. Een weten dat niet gepaard gaat met twijfels en een weten dat ervoor zorgt dat je concrete stappen kunt zetten. Een weten dat ervoor zorgt dat je uit je comfort zone durft te stappen omdat je voelt; dit is het juiste voor mij om te doen, dit is de bedoeling! Het zijn de delen van jezelf waarin je belangrijkste grenzen en behoeften voelbaar zijn, waarin de voeding die je nodig hebt zich kenbaar maakt. Zowel voeding om je fysieke lichaam mee te voeden als emotionele en mentale voeding als liefde, een goed gesprek, een studie, inspiratie, troost, aandacht of bijvoorbeeld stilte. Niet vanuit het hoofd bedacht, maar vanuit het (subtiele) lichaam gevoeld.
Als je jezelf kwijt bent
Dat subtiele lichaam was ik dermate ver vanaf geraakt dat ik géén idee had van wie, wat, hoe, waar en waarom. Door vooral mentaal, emotioneel en energetisch zo lang over mijn grenzen te zijn gegaan (en anderen heb láten gaan), waren het enkel nog de grote signalen die ik ervoer. Als iemand tegen me stond te schreeuwen kon ik me ergens wel bedenken dat dat niet helemaal normaal was, maar door de gewenning kon ik niet meer voelen dat dat voor mij eigenlijk een dikke grens te ver was en accepteerde ik het onbewust. (hoe vaker zoiets gebeurd, oftewel, hoe vaker je een grens overgaat of iemand erover laat gaan, hoe vager die grens voor jezelf wordt en hoe verder je van jezelf verwijderd raakt)
Niet meer voelen wat je grenzen zijn en waar ze liggen, wat je zelf wilt en wat goed voelt, niet meer echt weten wat je lichaam je vertelt of… WIL vertellen. Vraagstukken oplossen met je hoofd, veel in je hoofd zitten en vanuit je hoofd leven, met je verstand zoeken naar informatie, kennis of antwoorden buiten jezelf. Of het nou gaat om wat je moet eten, wat je moet doen, wat ‘goed zou zijn voor jou’. Vasthouden aan wat anderen zeggen dat je zou moeten doen, doen wat je anderen ziet doen omdat dat ‘lijkt te werken’ in de breedste zin van het woord. Het zijn allemaal tekenen dat het lijntje met jezelf verstoord is en je eigenlijk niet goed meer weet en voelt wie je zelf echt bent, wat je wilt, waar je voor staat en wat goed voelt voor JOU.
Jezelf terugvinden
Wat helemaal oké is. Terugkijkend op die fase en periode van de weg kwijt zijn, voel ik (gelukkig) inmiddels enkel nog begrip en compassie voor mezelf van toen. Zelfs een stukje dankbaarheid, doordat die enorme zoektocht met mega diepe dalen en her en der een upje door weer een overwinning, me bij mezelf heeft gebracht. Een “zelf” die ik daarvoor nog nooit ontmoet had, die sterker en wijzer is, die totaal nieuwe wegen op durft te gaan puur op gevoel en vol van vertrouwen waardoor ik keer op keer verrast wordt door de uitkomst, nieuwe ontmoetingen en invullingen. Het kan spannend zijn, maar vooral fucking leuk.
Hoe vind je jezelf terug?
Haptonomie was mijn eerste stapje op ‘de weg terug naar mezelf’. Of misschien zelfs niet eens de weg terug, het was het eerste stapje dat ik zette op een totaal nieuwe weg, een weg waarop ik leerde dat ik ertoe doe, dat mijn gevoel er toe doet. Dat mijn lichaam me dingen verteld en haptonomie leerde mij die taal te gaan zien, verstaan, horen en te beluisteren. Hapto therapie leerde mij de waarde van de schatkist genaamd: mijn lichaam, met álle lagen die daarin verstopt liggen. Ik had nog nooit geleerd naar mezélf te luisteren, ik had (onbewust) geleerd dat ik moest doen wat een ander zei. Ik had nooit geleerd dat er zoiets als ‘grenzen’ bestaan, niet voor mij in ieder geval, alleen anderen hadden grenzen en dáár moest ik me naar voegen.
Haptonomie was een begin van het ‘terug naar mezelf pakket’, emotie/schaduwwerk was er een mega belangrijk onderdeel van, reiki nam een deel van de heling op zich en… Yoga.
Wat me terugbrengt naar mijn dromende gedachten in de autorit terug naar huis van de leuke meeting; Waar komt mijn motivatie vandaan en hoe komt het dat dit pad zo sterk als ´de way to go` voelt? Omdat voelen de basis is. Voelen en contact maken, leren luisteren naar je lichaam en haar subtiele signalen en boodschappen. Haar taal gaan begrijpen en met je lichaam en alle lagen die erin verstopt liggen SAMEN gaan werken in plaats van elkaar tegen te werken.
Jezelf terugvinden door yoga
In beweging komen, afstemmen op en inchecken bij jezelf is de sleutel tot weten wat je wilt, wie je bent, wat goed voelt voor JOU. Het bevrijdt je van het eeuwige denken, wikken, wegen, twijfelen, onzekerheden, vastzitten, denken, ongelukkig zijn en zoeken naar oplossingen buiten jezelf. Door dit eigen te maken, te beoefenen, te trainen en te blijven verdiepen leerde ik hoe ik mijn eigen pad kon belopen, hoe ik het kon creëren en hoe dat pad eindelijk echt voelde… als MIJN pad.
We leren in de hokjesmaatschappij van deze tijd vooral om het verstand aan het roer te zetten, iets wat helemaal niet meer past bij iemand als jij en ik. Altijd heb ik mijn kont al tegen die krib gegooid, ik geloofde er niet in, het kan anders! Nu heb ik de ervaring en kennis HOE je het anders doet en ook weet ik waar het je kan brengen als je juist je GEVOEL aan het roer zet.
En dat is wat ik wil delen, waarmee ik iedereen wil aansteken, waartoe ik wil motiveren en mee wil inspireren. Het is zoveel leuker als je bevrijdt bent van al die onnodige ballast, zoveel lichter, rijker, vrijer en… blijer! Welk werk ik ook deed en doe, ik wil maar één ding, mensen blij maken. De weg daar naar toe? Het contact herstellen met je lichaam, leren voelen en ervaren. Dát is mijn vuurtje, dat zijn de wortels..
Stop met denken, stop met zoeken, doe yoga en leer weer te VOELEN.. doe nog een beetje extra yoga… en wordt een blijer, fijner, vrolijker en energieker mens 🙂
Liefs,
