Ik zit aan mijn kop thee, word aangestaard door mijn hondje en zelf kijk ik naar buiten over het groene, maar regenachtige uitzicht. Mijn agenda voor de dag is leeg, ik heb alle ruimte en vrijheid de komende 12 uur in te vullen zoals ik wil. Ineens popt de vrolijke gedachte in mij op; “Hoe kan ik zin geven aan deze dag?” Hé, wat een leuke vraag, je zou ook kunnen zeggen; “waar heb ik zin in”? Maar het eerdere zinnetje geeft er een leuke, rijkere, kleur aan.
De zin van het leven
Het doet me denken aan een boek dat ik even terug las, “een ongewoon gesprek met god”, waar ook “het nut van het leven” in aan bod kwam. De zin van het leven ook wel. Als je er lang genoeg over nadenkt, lijkt het allemaal een beetje gek wat we hier doen. We zijn met zijn allen een stel spirituele wezens die ineens een lichaam kregen. Als spiritueel wezen is er eenheid, liefde, licht, alles is er, je bent heel, er is geen materie, geen denken, geen lijden, geen tekort. Dan krijgen we een lichaam en is er een maatschappij met heersend en aangeleerd gedachtegoed waar er wordt er gesproken over ‘goed’, ‘slecht’, ‘presteren’ en ‘iets opbouwen’. In dat fysieke leven ontstaan er angsten en trauma’s, zo groot en klein als denkbaar. We hebben ineens een brein dat kan denken en rationeel kan doen. Een handig extraatje maar wanneer het niet luistert naar -en afgestemd is op- het gevoel, het hart en intuïtie dan wordt het maar een vervelend obstakel.
Doen wat je het liefst doet, wordt dan al snel overheerst door doen wat moet. Doen wat je hier komt brengen verpieterd in de schaduw, wachtend tot je de luiken weer open zet en de zon volop binnen laat. Alleen maar doen wat je moet doen haalt je weg bij het vuur, het licht en.. de zin van het leven.
Wat is dan de zin van het leven?
Het leven ervaren op jouw eigen, unieke wijze, de dingen doen waardoor je voelt dat je leeft, de dingen maken waarvan je voelt dat het waarde heeft. De dingen doen waarvan je van binnen voelt JA, dit is belangrijk en dit wil ik. Allereerst voor jezelf, en als vanzelf wordt dat het dan ook voor een ander. Het is allemaal voelbaar, in je lijf, in je energie. Komt er iets op je af waardoor je al je energie als een pudding in elkaar voelt zakken, is het een nee. Is er iets waarvan je energie lijkt samen te binden tot een sprankelend en energiek massa’tje, is het een ja!
Die dingen, precies die dingen, geven zin aan het leven. Zij zijn de reden dat je hier bent en hetgeen dat ervaren, geleefd en beleefd wil worden. Zonder logica, zonder onderbouwing. Gewoon omdat je onderbuik het zegt.
Hoe leef je die zin van het leven?
Eigenlijk best wel simpel, maar door de gemiddelde manier van leven, of anders gezegd het geschetste plaatje van ´hoe het hoort´ dat we voorgehouden hebben gekregen, hebben we het natuurlijke, makkelijke, leven in de flow en het luisteren naar onze intuïtie afgeleerd. We hebben het hoofd, en de daaraan zittende beperkingen, aan het roer gezet. Het hoofd en het ego zijn dikke vrienden, het is ook het duo dat bepaalde gedachten en overtuigingen heeft opgeslagen. Je hart (intuïtie, onderbuik, gevoel) weet dat je alles kan, het ego daarentegen kan je juist vertellen dat je niet alles kan en dat je niet goed genoeg bent. Gebaseerd op oud zeer waaruit die beperkende overtuigingen zijn ontstaan. Dat ego afleggen, of in ieder geval in het vizier krijgen, zodat het niet meer de baas over je is, brengt je terug bij je gevoel.
Door conditioneringen in te zien en los te laten, door overtuigingen te doorbreken, door niet-dienende gewoontes te veranderen in dienende gewoontes, door gedachten die je klein houden en tegenhouden tegen het licht te houden en de wortels ervan op te sporen. Wie en wat vertelt jou dat JIJ iets niet kan wat een ander wel kan? Waarom heeft een ander de vrijheid iets te doen wat zij graag wil en jij niet? Wat beperkt je? Wat houdt je tegen? Door al die koorden af te knippen en te ontwarren, zet je je ego aan de kant en kom je terug bij je gevoel..
Waar het leven weer zin heeft.. en geeft.
Liefs,
