Geloven in jezelf wanneer de wereld om je heen zijn of haar twijfel, wantrouwen misschien wel en een eigen stempel op jouw werkelijkheid wil zetten. Blijven geloven in jezelf als je een ander pad bewandelt, een eigen route volgt waarvan je inwendig voelt dat het de juiste is. Wanneer alle kaders als niet passend voelen, sterker nog, wanneer er nog geen kaders zijn voor jouw pad die je volgt op basis van jouw eigen wijsheid en intuïtie. Wanneer ‘de norm’ achter loopt en de ervaring, wijsheid en inzichten die je zelf al wel hebt vergaard nog niet opgenomen zijn in de waarheid van die norm. Wanneer het plafond is bereikt en je er al ver doorheen bent gegroeid. Dan, juist dan “gewoon” blijven geloven in jezelf, juist op die momenten en op die nog niet eerder begane wegen waar je je eigen navigatie moet zijn.
Het vraagt om vertrouwen en om de wil en wens om begrepen te worden, erbij te horen, te passen in een hokje dat véél te klein is, los te laten. Zodat er ruimte en vrijheid ontstaat om je vleugels uit te slaan en er vol op te vertrouwen dat jouw weg de juiste is. De enige juiste, voor jou.
Vertrouwen op je eigen wijsheid
Ik bevind mij op dit moment op een plek waar een scala aan professionals zich uitspreken over wat het beste zou zijn voor mij om te doen en niet te doen. Welk pad ik zou moeten lopen voor een ‘optimaal herstel’, waarover door dezelfde professionals wordt aangegeven dat volledig herstel niet mogelijk zal zijn. Het stelt mijn vertrouwen wel eens op de proef. Wat gelijk een groot deel van het cadeau is van deze hele ervaring, van ongeluk tot herstellen en revalideren tot wat er nog komen gaat. Vertrouwen, steeds weer terug naar het vertrouwen en geloven in mijzelf, mijn gevoel, onderbuik en intuïtie. Ook al weet ik soms nog niet hoe, via welke weg en op welke manieren. Ik kom waar ik moet komen en ben waar ik moet zijn.
Even ben ik van mijn pad geraakt door te veel te luisteren naar anderen en daardoor af te drijven van mijn eigen gevoel. Een gebrek aan vertrouwen in jezelf en de controle uit handen willen geven gaan dan hand in hand. Het één voedt het ander wat een zelfredzaam geheel gaat vormen en een vicieuze cirkel. Maar wanneer een ander aan het stuur komt te staan van jouw voertuig wordt het een ingewikkelde bedoeling. Diegene weet niet wat jij voelt, ervaart en wat het beste is voor jou. Diegene kan adviezen aanreiken, ideeën of suggesties maar nooit, never ever nooit, kan diegene jouw gaspedaal, rem en stuur overnemen zonder dat dit een negatief effect heeft op jezélf. Het is jouw leven, jouw lijf, als iemand anders daar de besturing van in handen geeft, waar blijf je dan zelf?
Slachtoffermentaliteit VS Groeimentaliteit
Of je rijdt zelf, of je rijdt mee. Als bijrijder heb je geen controle en de kracht niet in handen. Als bijrijder kun je je enkel overgeven aan degene op de chauffeursstoel, waarbij je alleen maar kunt hopen dat je dezelfde bestemming en route in gedachten hebt. Hoewel het wel makkelijk kan klinken, dat meerijden, is het een duurder taxiritje dan het ogenschijnlijk lijkt. Zonder dat je het door hebt gaat het o.a. ten koste van je zelfvertrouwen, energie, levensvreugde, levens- en daadkracht, wanneer je een ander boven jezelf stelt als het aankomt op de richting van je leven en de keuzes die je maakt. Het is een onzichtbare maar pijnlijke manier van verloochening van je zelf, je hart, je leven en je ziel. Het kan erin sluipen, het kan onbewust gaan, zo ook bij mij. “Zij zeggen dat…” en ‘’zij’ zijn de professionals dus zullen het wel weten. Het ontlokt een slachtofferhouding waarbij je het gevoel hebt geen controle te hebben en maar af moet wachten. Het geeft het gevoel dat je machteloos bent en je tijd maar uit moet zitten. Brrr, geen fijn gevoel.
Het anders doen
De andere optie is opstaan en weten dat je zelf kunt helen van wat dan ook en kunt groeien waar dan ook vandaan, weten dat je eerste stap naar herstel (of geluk, vreugde, tevredenheid, zelfvertrouwen, onafhankelijkheid… etc!) het nemen van verantwoordelijkheid is. Gooi daar een flinke schep zelfcompassie overheen terwijl je in de spiegel kijkt en het innerlijke werk doet en je herkent jezelf binnen no-time niet meer terug. Op een goede manier dan hè. Iemand anders is niet de professional, dat ben je zelf. Op welk gebied ook, je kan informatie inwinnen bij een ander, het kan je helpen jezelf of een situatie beter te begrijpen. Je haalt de stukjes informatie eruit waar je iets aan hebt en verwerkt ze tot een nieuw stukje wijsheid waar je op kunt navigeren.
In je kracht staan
De chauffeur van je leven ten opzichte van de bijrijder, voel je het verschil? Het één maakt je kleiner, het andere groter. Het één is afhankelijk, het ander is leidend. Het één versterkt de energie, het ander verzwakt. Het één is onzeker, het ander zeker. Het één is krimpen, het ander is groei. Het één is opgeven, het ander is opstaan. Het één is neerwaarts, het ander is opwaarts. Het één is verzwakkend, het ander is versterkend.
Waar ik zelf nog één teugel in handen had en de ander onbewust in handen was van wat professionals in hun vak, heb ik ze inmiddels weer beide opgepakt. Het mooie is dat er, op het moment dat je dat doet, gelijk al een golf aan bevestiging op je af komt die je vertelt dat dit het het juiste is. Instemmende opmerkingen, een bevrijding van een vastzittend gevoel, een stroom aan energie.. Yes! Dit is wat je hart en ziel van je verlangt; Opstaan, vertrouwen, geloven en kiezen…
voor jezelf.
Liefs,
