Passie vinden in je eigen route volgen
Ik zit tegenover een arts in het ziekenhuis. Hij achter zijn computer, ik aan de andere kant van de tafel. Zonder me aan te kijken
Ik zit tegenover een arts in het ziekenhuis. Hij achter zijn computer, ik aan de andere kant van de tafel. Zonder me aan te kijken
Voor het eerst sinds lange tijd eigenlijk kan ik zeggen; ik heb geen plan. Terwijl ik het schrijf denk ik terug aan mezelf van een
Geloven in jezelf wanneer de wereld om je heen zijn of haar twijfel, wantrouwen misschien wel en een eigen stempel op jouw werkelijkheid wil zetten.
Boem, je ogen sluiten, je bewustzijn is weg, je staat voor een hek in een lichter dan licht omgeven paradijselijke omgeving, een soort pergola met
Een punt achter het oude zetten, het omslaan van de bladzijde en een blanco pagina voor je. De eerste pagina van iets dat een heel
Oke, ‘struggle’ is met een knipoog. Want heel eerlijk, glimlach ik doorgaans vanaf een afstandje als ik kijk naar de wereld om me heen. Maar
Terwijl ik mijn mega lekker ontbijtje van havermout met dadel en banaan zit op te eten, denk ik na over de simpelheid van het leven.
Onlangs leefde het onderwerp ‘de dood’. Een onderwerp dat niet ineens uit de lucht kwam vallen, maar wat me bezighield na het lezen van het
In Maart werd ik ondersteboven gereden en destijds dacht ik dat ik er met een paar weekjes wel weer helemaal bovenop zou zijn. Dat bleek
Een zinnetje dat al een paar dagen door mijn hoofd spookt. Bewust leven in een onbewuste wereld. Wat soms best wel confronterend kan zijn, want