Aparigraha, een van de yama´s van het achtvoudige yogapad. Een pad dat simpel gezegd een bundeling is van waardevolle levenslessen, die je handvatten geeft voor een zuiver leven dat in lijn ligt met je pure zelf. Aparigraha is één zo’n handvat, zij nodigt je uit om jezelf te bevrijden van hebzucht. Niet alleen in externe materie maar ook van interne gehechtheden.. Het streven naar meer, het streven naar anders, het constante drijven, vooruit willen en verlangen naar het volgende.. Aparigraha nodigt uit om te zijn met wat is en datgene te omarmen. Tevreden zijn met precies dat wat er is en hoe het nu is.
Aparigraha in de praktijk
Wanneer ik de oefeningen bekijk van het yoga huiswerk zie ik de correcte uitvoering van de Chaturanga Dandasana, waarbij je van hoge plank naar lage plank gaat. Ik probeer het eens en kom erachter; Shit, al die tijd dat ik dacht lekker bezig te zijn deed ik precies wat je niet moet doen. Ik voel me weer een beginner, die voor het eerst op de mat staat en er niets van bakt. Mijn gedachten nemen een loopje met me. Ik loop bij de mat weg, ga eten maken en de gedachten razen door mijn hoofd. Ik vind het helemaal niet meer leuk zo. Ik wil gewoon mijn flowtjes doen. Stomme opleiding. Je kunt dit helemaal niet, je gaat dit niet leren. Je hebt niet het nivo dat je wilt en gaat dat ook niet behalen. Weggegooide tijd en moeite dit. Verzin maar wat anders om te gaan doen.
“You are allowed to be both a masterpiece and a work in process, simultaneously”. – Sophia Bush
Ik hoor mezelf denken en zie mijn gevoelens en emoties zich erop aanpassen. Ik moedig mezelf aan mijn blik te verruimen. Lieve Fiene, zou je jezelf ook de tijd kunnen geven om dit te leren? Je bent nu al verder dan gister omdat je nu wéét hoe je het moet doen. Kun je het jezelf gunnen om elke dag één keer te oefenen, één keer en te kijken hoe het ontwikkelt? Kun je plezier maken met de oefening? Kun je jezelf het plezier gunnen in het leerproces? In de weg ergens naartoe? Mag je van jezelf weer beginner zijn? Ondanks de beoefening die je al lange tijd doet? En… mag je fouten maken?
Het gesprekje met mezelf gaat nog even verder. Je leert iets nieuws, of beter gezegd iets bekends… maar op een andere, nieuwe en verdiepende manier. Je wilde verdieping in je practice, dat krijg je op een dienblaadje aangeboden. Gun jezelf de tijd, aandacht en ruimte om die diepte te ontwikkelen, het mag met vallen en opstaan en hoeft niet perfect. Langzaam verzacht het harde stemmetje dat me boos en gefrustreerd maakte en wordt ik weer oke met wie ik nu ben, waar ik nu sta, met het idee van beoefening en de tijd die ik ervoor mag nemen.
Van de mat in de praktijk
Ik realiseer mij dat dit iets is wat op vaker op de loer ligt wanneer ik iets graag wil dat oefening vergt. Ik begin er aan, verwacht van mezelf perfectie en wanneer dat er niet gelijk is, ga ik met de zweep erover. Ik stel onrealistische doelen die me instant ontmoedigen, waardoor ik geneigd ben om de dingen die ik graag zou behalen in de hoek gooi.. de lat ligt zo hoog, er is geen beginnen aan. Er ontstaat altijd onbewust een vleugje zelfverwijt en onzekerheid door, dat ik vervolgens compenseer door me soms sterker voor te doen en me te verschuilen achter een masker. Een trucje en patroon dat me weerhoudt van lekker mezelf zijn, van verbinding met leuke, fijne mensen en van mijn blije, pure ik zijn.
De kracht van Yoga
Wauw. Het begon met het oefenen van Chaturanga dandasana en het leidt me naar deze inzichten en deze verzachting. Het nodigt me uit vriendelijker, geduldiger en liever te worden naar mezelf en de dingen die ik doe. Het vraagt van mij om mezelf helemaal te accepteren in dit moment. Ik voel er een klein weerstandje overheen komen “ja maar ik wil het leren en beter worden!”… En dat is oke, vanaf nu verteld dat weerstandje mij niet meer dat ik niet goed genoeg ben en dat ik veel harder mijn best moet doen dan alle anderen bij elkaar. Vanaf nu is zij voor mij de uitnodiging om met zachtheid, liefde en compassie de mat op te stappen en met een open blik te gaan ontdekken waar mijn beoefening van alle dagen daarvoor, mij op dat moment heeft gebracht. Ik laat de gedachten los die me niet langer dienen, de patronen die me in de weg staan schrap ik uit mijn handboek en de gehechtheid aan `de beste willen zijn`.. stuur ik de laan uit. Ik weet waar ik vandaan kom, ik weet waar ik ben, waar ik heen ga? We shall see, ´cause the path.. the journey… this adventure.. is allready freakin’ awesome!
Dankjewel Yoga mat…
Namasté
