Een verandering die ik onbewust door de jaren heen maakte, was dat ik het alleen zijn steeds meer begon te waarderen. Dat is een contrast, een gróót contrast met hoe het eerder is geweest. Ik herinner me nog hoe het was toen ik net een tijdje uit huis was en samen woonde met mijn toenmalige partner. Het was een heerlijk veilig nestje, precies wat ik destijds nodig had. Wat ik me ook herinner is dat ik letterlijk kon wachten tot hij thuis was om vervolgens samen naar een winkel te gaan. Ik ondernam niet graag iets ‘alleen’ en voelde me stukken fijner als ik met mijn partner of vrienden omringd was. Dan kon ik de wereld aan, ’cause they got my back.
En dat voelt heerlijk en is ook heerlijk! Maar is wel een vrij wankele basis, ik haalde de motivatie, kracht en veiligheid eigenlijk niet uit mezelf maar uit de mensen om me heen. Nu terugkijkend zou ik haar willen zeggen dat ze safe is en veel krachtiger is dan ze denkt. En ook zou ik haar willen zeggen, bescherm jezelf.
Spiritueel randje
De reden dat ik wachtte op mijn vriend om sámen naar de winkel te gaan, was door de intensiteit waarop alles binnen kwam als ik alleen ergens heen ging. Tussen de mensen voelde ik mij hyper zelf bewust en nog meer voelde ik alle energieën om mij heen. Van de mensen en alles wat er in en om hen leefde. Wanneer ik een gesprek voerde met iemand, oogcontact maakte of anderen hoorde praten, hoorde of zag ik niet enkel het fysiek zichtbare en zintuiglijk waarneembare. Ik voelde de randjes, het laagje onder hetgeen ze zeiden, de ware betekenis van de vluchtige lach, het onuitgesproken verdriet in de stilte. De energie tussen mensen, de afwezigheid van warmte, de aanwezigheid van kilte, onbegrip en onbeantwoord verlangen. De hunkering naar liefde, maar het onbegrepen en ongezien zijn tussen partners. Ik voelde al die andere lagen, de onuitgesproken ‘onzichtbare’ zaken, bewust of onbewust, spanning tussen mensen die ze zelf misschien nog ontkennen, angsten, onzekerheden, frustraties, pijn, verdriet.. Als ik met iemand anders samen ergens heen ging, zette ik me onbewust in een soort bubbel met de ander en kwam alles niet zo sterk binnen.. Oftewel, zonder dat ik het doorhad beschermde ik mezelf energetisch.
Energetische gebruiksaanwijzing
Destijds was ik me niet bewust van wat ik exact voelde. Ik voelde enkel die hyperfocus en dat mega bewustzijn van mijzelf en alles om me heen. Ik had het gevoel daardoor dat ik onder een vergrootglas lag. Het was een nog niet ontdekte kracht in mezelf die, wanneer ik hem kon beteugelen, juist van mega waarde zou worden. Heb ik er nu nog wel eens last van? Ja, ik heb de gebruiksaanwijzing nog niet tot in precisie uitgekiend. Wat ik wel weet, is dat al die energieën niet van mij zijn. Wanneer ik met iemand in contact ben geweest en me daarna leeg en zwaar voel terwijl dit van tevoren niet zo was, weet ik dat het niet van mij is. Ik weet nu dat ik dan iets heb overgenomen en ik weet hoe ik het weer kan herstellen. Ik weet dat ik mezelf niet hoef te identificeren met hoe ik me voel, ik bén die zwaarte niet. Mijn energieveld is enkel beïnvloed door dat van een ander en dat is weer te repareren. Ik weet nu dat als ik plots pijn in mijn buik voel, in mijn borst, rug of waar dan ook in mijn lijf terwijl ik met iemand praat dit niet ‘mijn’ pijn is, maar de pijn van de ander. Ik weet nu dat wanneer iemand over zijn overleden vader of moeder praat en ik iets onzichtbaars aan mijn arm voel trekken en aandacht van me vraagt.. het de dierbare is van degene waar het over gaat..
Uitwisseling van energie
Dit spel van de energie in en om je heen, is een spel dat ik leerde (en nog steeds leer) spelen in het alleen zijn. Doordat er dan geen factoren zijn die mijn energie beïnvloeden voel ik me mezelf. Het is mijn basis die ik heb moeten leren kennen, maar destijds nog zeker niet kende. Wanneer ik nu met anderen ben, herken ik makkelijker wat van mij is en wat niet. Ik kan bij hen laten wat van hen is en mijn eigen geluid, energie en onderbuik gevoel beter blijven verstaan doordat er minder ruis op de lijn komt en minder ´versmelting´ plaatsvindt. Terugkijkend op die jongere versie van mezelf wens ik haar toe dat ze niet zo hard is voor zichzelf, dat ze zichzelf niet als zwak hoeft te betitelen door die neiging anderen nodig te hebben. Het was haar externe pantser die ze nodig had, omdat ze haar interne kracht nog niet ontdekt had. Een interne kracht genaamd intuïtie, haar bron van bewustzijn, haar vermogen te verbinden met anderen, haar vermogen om te zien en horen voorbij zicht en woorden. Ze had een schatkist, maar wist nog niet waar die lag.
De schatkaart
Nu, inmiddels 35, ligt die schatkist voor me. Ik kijk er naar, vind het soms nog spannend want ja.. `de wereld vind je vast een gekkie met je bewuste en vage gedoe’, maar ik geniet ten volle van dat kado dat me gegeven is. Het maakt me rustig, kalm en ze voorziet me van een bron aan wijsheid, kennis en inzicht. Ze maakt me nieuwsgierig naar wat er nog meer is. Ze maakt me dankbaar voor de momenten waarop ik alleen ben en die intense verbondenheid kan voelen. Momenten waarop ik me vervuld voel van aanwezigheid, dankbaarheid.. en liefde.
Alleen zijn en vooral alleen kúnnen zijn is voor mij pure rijkdom. Jaren geleden bezorgde het me de meest onaangename gevoelens, van eenzaamheid, onrust, nutteloosheid, afgeslotenheid en periodes vond ik het zelfs ondraaglijk. Wat simpelweg een gevolg was van nog niet verbonden zijn met mezelf. Nu verkies ik alleen zijn boven ‘geen 100% matchende energie gezelschappen’. Ik verkies nu een middag in het gezelschap van één vriendin waarmee ik heerlijk inhoudelijk kan praten boven een nacht lang shots en drank met een groep kennissen in een overvolle kroeg. Ik verkies nu invulling boven opvulling. De boel is veranderd en verschoven, ik heb genoten van mijn wilde tijd.. maar zou voor geen goud meer terug willen.
Nee, mijn schatkistje.. is mijn goud. En ik geloof heilig, dat iedereen een soortgelijk maar authentiek eigen kistje heeft, met zijn of haar unieke goud waarmee je deze wereld komt verrijken.
Just… follow the rainbow of your emotions.. Peel them off, layer by layer and.. there you go:
Je goud.
Liefs,
