christmas-3876025_640

Let’s talk babies

Of beter gezegd… Opvoeding. Maar babies klonk zo leuk 🙂 Wat de meeste mensen opvoeding noemen, noem ik liever conditionering. Een baby is puur, open en nog geheel verbonden met de natuur, met de bron en is vol wijsheid, het is een geëvolueerde versie van jezelf! en een bolletje dat van binnen tot buiten bestaat uit pure liefde. (het klinkt bijna of ik er dol op ben, maar ik kies toch liever voor de vierpotige variantjes, puppies, kittens en baby donkeys. Zelfde verhaal: dat zijn ook bronnetjes van pure liefde)

In verbinding

Iedereen komt in die vorm, iedereen was ooit puur, nog verbonden met de natuur en verbonden met zijn bronnetje van energie. Niemand is daarop een uitzondering. We worden geboren en zijn volmaakt. Dan komen ouders en andere externe factoren die denken dat ze, -die nieuw geboren al geëvolueerde versies van onszelf- ´moeten gaan leren´ hoe het leven in elkaar steekt, hoe je je moet gedragen en ze moedigen je aan om te leren voor iets zodat je ´later iets kunt worden´. Dingen worden je afgeleerd, gewoontes worden je aangeleerd en creatieve, impulsieve of intuïtieve impulsen worden al snel gecontroleerd. 

Uit verbinding

Als kind, tiener en jongvolwassene levert dit gelijk een intern mega conflict op, het is het moment van groei en onbewuste bewustwording van het losgekoppeld zijn van je ware natuur. Je gaat het buiten jezelf zoeken, omdat het je afgeleerd is naar binnen te kijken. Wat doen leeftijdsgenootjes, wat dragen zij, wat zeggen zij, wat KIJKEN zij. Je hebt geleerd buiten jezelf te kijken in plaats van in jezelf te voelen. Er is je verteld dingen te gaan DOEN, te leren en te verzamelen, spullen, kennis, geld, vrienden, ‘netwerken’.. want daar ga je later wat aan hebben. Langzaam is je kompas overgeschakeld van voelen, naar denken. Van vertrouwen en loslaten naar controle en vasthouden. Om er op een latere leeftijd achter te komen dat dit kompas je naar bestemmingen heeft geleid die niet in lijn liggen met wie je in wezen bent en je niet op de bestemming bent waar je diep van binnen naar verlangd. Vanaf dan begint de zoektocht weer terug naar dat pure wezentje dat je ooit was. Hoe je ooit geboren werd. 

Conditionering is wat wij opvoeding noemen.. Gekkig. 

Verstandige keus VS doen waar je hart ligt

Onlangs sprak ik een lieve vrouw van 32, ze had recent gekozen om een opleiding te gaan volgen in de richting waar ze als tiener al van droomde. Haar moeder raadde haar dit destijds af. ‘Nee meisje, je kunt beter iets kiezen dat meer zekerheid geeft’. Natuurlijk met beste intenties van de moeder. Het toen nog jonge meisje volgde het advies van haar moeder op, koos een ‘verstandige opleiding’ met baangarantie. En die baan garandeerde haar 10 jaar lang van werk.. waar haar hart niet lag. Het gaf haar stabiliteit en zekerheid maar geen voldoening, energie en plezier. Dagen gaan voorbij, dagen worden weken, weken worden jaren. En ineens deed ze het werk wat ze niet zo bijzonder vond al ruim 10 jaar. Wauw. Zo zo zó mega vet vind ik het, als ik hoor dat iemand dan op het punt is gekomen om voor zichzelf te kiezen en ‘opnieuw’ te beginnen. Een andere kant op te gaan, te kiezen voor een nieuw avontuur helemaal op eigen kracht en vanuit één motivatie: ik wil doen waar mijn hart ligt! 

Tijd is naast je lichaam, je kostbaarste bezit. Is het eenmaal voorbij, dan is het voorbij en komt het nooit meer terug. Een kleine reminder voor iedereen die denkt dat het moment om te gaan doen wat je het liefst zou doen wel komt ‘als je er meer tijd voor hebt’. Tijd maak je, tijd creëer je. Tijd is een onderdeel van prioriteit. Maak van jezelf een prioriteit zoals je misschien van iedereen om je heen een prioriteit maakt en je hebt ineens tijd over. 

Opvoeding VS Opbloeien

Ik zou wel eens willen zien wat er gebeurt als ouders het voorbeeld zijn van emotionele volwassenheid. Het voorbeeld geven en ZIJN van open en liefdevolle communicatie, zichzelf hebben ontdaan van gehechtheden en in harmonie leven met zichzelf en de wereld om hen heen. Als die in balans zijnde ouders zich in alle vrijheid over kunnen geven aan het vrij laten opgroeien van een kind.. Wauw.. dan kan die geëvolueerde versie écht opbloeien en óns gaan laten zien wat we nog niet zien. 

Door een kind te omgeven met vertrouwen, liefde, bescherming en veiligheid, kan het zich in de meest pure vorm ontwikkelen tot onafhankelijke volwassene die al zijn of haar creatieve, talenten, kwaliteiten en ideeën uit kan voeren en benutten, volledig in het vertrouwen dat het ‘gewoon mag zijn’. Wat de basis is van de mooiste, meest authentieke en inspirerende mensen. In mijn ogen, de beste opvoeding. 

De labeltjes, conditioneringen en ideeën die wij op kinderen plakken bepérken hen alleen maar om te zijn wie ze echt zijn.

Idealistisch = realistisch

Klinkt het idealistisch? Wellicht. Maar ik zie het als haalbaar. En het begint bij jou en mij. Bij onszelf. Door onszelf te ontdoen van al die eigenaardige gehechtheidjes, van al die conditioneringen. Door freakin’ eerlijk te zijn naar jezelf, door diep diep DIEP in de spiegel te kijken en oprecht te zijn. Ben ik 100% eerlijk naar mezelf? Naar de mensen om mij heen? Naar mijn lichaam? Naar mijn hart? Luister ik naar mezelf? Kan ik anderen echt verstaan en zien? Zonder gekleurde bril en zonder mijn eigen projecties er op los te laten? Ben ik een laagje puurder dan gisteren? Dan vorige week? Vertrouw ik mezelf? Geloof ik in mezelf? En… 

Hou ik écht van mezelf? Van wie ik ben in al mijn vormen, kleuren, buien en uitvoeringen? 

Die ideale wereld wordt haalbaar door hem klein te maken, door hem persoonlijk te maken. Door alle bullshit, schijn, pijn, blokkades, projecties, gehechtheden, zelf ondermijnende gedachten en zelf saboterende gewoontes en patronen uit je je eigen wereld te halen, wordt die vanzelf ideaal.  

Begin van een ideale wereld 🙂


Liefs,