In mijn 20´s had ik sterk het gevoel dat ik moest weten wat ik wilde, een lange termijn plan. Niet gelijk vanaf dat ik van school af kwam maar door de jaren heen ontwikkelde dat. Begin 20 koos ik op gevoel voor een particuliere nagelstyling opleiding bij een supper vette academy. Ik zie mezelf nog staan bij mijn moeder aan het bureau, terwijl ik mijn wikken en wegen uitsprak naar haar. Het was best wel een investering en dat riep twijfel op. Wilde ik dit dan echt doen? Wat was mijn plan ermee? Wat ging ik erna doen? Mijn moeder keek op van haar werk, keek me aan en zei zo simpel als maar mogelijk; Lijkt het je LEUK? Ik antwoordde heel direct; Ja… Waarop zij zei, doe het dan!
Keuzes maken met je hoofd VS keuzes maken met je hart
En zo simpel is het. ik weet nog dat ik op dat moment een opluchting voelde, mijn ogen lichten op, er verscheen gelijk een lach op mijn gezicht en er ging een stroom aan energie door me heen en ZIN. Yes! Ik mag dit gewoon doen! Gewoon, omdat ik het leuk vind! We denken vaak zo moeilijk na en alles moet een gegronde reden hebben, een toekomstplan, een plan de campagne en een fundering. Dat is wat ons in het huidige schoolsysteem en maatschappij’tje ook wordt geleerd. Op school werden opleidingskeuzes gebaseerd op ‘baangarantie’ of ‘salarisindicatie’ en de mogelijkheden die ze je zouden geven. Ik weet nog dat ik daar toen al een allergie voor had. Fock die shit was wat ik erbij voelde. Wat is dat voor onderbouwing om een keuze te maken voor iets dat invulling gaat geven aan je dagelijkse leven?!
Hoe weet je wat je wilt?
Mijn moeder leerde mij aan dat bureau het tegenovergestelde en ook de enige écht relevante “onderbouwing” voor het maken van een keuze of het kiezen voor een bepaald pad. Lijkt het je LEUK? Word je er blij van? Geeft het je een boost energie als je denkt aan jezelf op dat pad? Geeft het je inspiratie? En… maakt het je ergens ook een klein beetje bang? Richtingaanwijzers dat het antwoord op de vraag of je iets wel of niet moet doen is: HELL JEAH! Onlangs werd ik weer herinnerd aan dat moment en het gevoel wat ik had daar staand aan dat bureau.
Keuzestress
Ergens in de afgelopen weken kreeg ik het idee om me verder te willen verdiepen in yoga, dus ging ik op zoek naar een opleiding. Ik vond er één, had contact met de opleider opgenomen en liet het idee even sudderen.. Het bleef in mijn hoofd zitten en liet me niet meer los. Ik wil dit doen! …. Wil ik dit doen? Maar waarom? Wat wil ik ermee? Telkens als het eerste fluisterende stemmetje mij vertelde GO! Vertrouw, schrijf je in en ga het doen, dit is leuk! Kwamen er gedachten overheen die me er toch van weerhielden de knoop door te hakken. Tot op een moment dat ik me ineens weer herinnerde hoe ik daar stond bij mijn moeder. Het voelde exact hetzelfde. Precies weer die afweging, ga ik iets nieuws doen waarvan ik nog niet precies weet of het me bevalt en of ik het kan? Wat ik ermee ga doen? En ga ik die uitgave echt doen? Voor mezelf? Kan dat? En.. Alleen maar omdat het me leuk lijkt?
Beperkende gedachten bij keuzes
Die fearlessness van het jong zijn en gewoon het leven aanvliegen alsof er niets mis kan gaan en je niets te verliezen hebt, raken we soms kwijt door het pad dat we lopen en de dingen die we meemaken. We gaan denken in zogenaamde zekerheidjes, ‘geen domme dingen doen’, ‘geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt’, ‘daar ben je nu te oud voor’, ‘doe maar normaal, dan doe je gek genoeg’ en meer van dat soort verouderde en life draining tegeltjeswijsheden die je precies níet gaan brengen waar je zou willen zijn.
Het is nooit mijn denkwijze en way of life geweest, maar soms merk ik ineens dat de restantjes van een burn out, depressie en toxic relatie me in die denkrichting willen sturen. GELUKKIG, is daar meditatie en het reflectie- en emotiewerk wat ik doe waardoor ik me er bewust van wordt, voordat ik heb besloten achter de geraniums te gaan zitten en voor de rest van mijn leven niet meer uit mijn comfort zone te stappen.
Dus.. Ga ik die yoga opleiding doen ALLEEN MAAR omdat ik het freakin´ leuk vind?
HELL to the FREAKIN’ JEAH!!
Step into your power
Die fearlessness en het mezelf laten leiden door joy, plezier, energie, ambitie en vertrouwen is de mindset van die jonge Fiene. Dat is mijn pure aardje zonder ballast, angsten en onzekerheden. En het is niet alleen mijn aard, het is die van ieder mens! We worden puur geboren en aan het eind van de reis keren we ook weer terug naar die puurheid, het is het moment dat mensen inzien waar het om draait in het leven. En in mijn ogen is dat op het gebied van keuzes maken… Het volgen van JOY.
Met Joy als kompas wordt je vanzelf geleid naar de juiste keuze die garant staat voor een gevoel van dankbaarheid, vreugde, voldoening, energie en levenslust. Het leven en keuzes zijn niet moeilijk, ze vragen gewoon van je om je te verbinden met jezelf. Je pure zelf, wat je écht wilt, wat je echt blij maakt.. Het antwoord is precies daar én het is de reden dat je hier bent… Dan is het alleen nog een kwestie van het angstige stemmetje temmen dat je gaat vertellen dat je het tóch beter niet kunt doen om welk rationele energy draining argument hij ook aandraagt. Bedank hem voor het kritische meedenken, maar in dit geval ga je liever op date met je hart dat je door middel van het plezier dat je voelt, de energie die door je heen stroomt en de lach die je erdoor op je gezicht krijgt de weg wijst.
Liefs… en Namasté 🙂
